Dubbel gevoel...

Hallo allemaal,

Deze week ben ik (zoals verwacht) begonnen met Engelse les geven in het dorp. Heel leuk, het is op zo'n 5 minuten afstand van het vrijwilligershuis en ik loop er naar toe via een modderpaadje dwars door het rijstveld. Bij een moslimfamilie thuis geef ik les aan de kinderen van die familie en kinderen uit het dorp. Er zit ook een lerares bij die zelf Boeddhism en Sinhala geeft. De kinderen en lerares kunnen zelf redelijk goed Engels. Ze gaan allemaal naar school, maar willen op deze manier graag hun Engels verbeteren. Ik ben deze week dus weer op pad gegaan voor de nodige lesmaterialen en heb een goed boek gevonden over de grammatica, dus dat ben ik hen nu aan het leren. Even wennen, want ik weet vaak zelf ook niet meer precies hoe het ook alweer in elkaar zat, maar het is heel leuk om te doen. We oefenen ook veel met lezen en proberen met spelletjes ook hun spraak te verbeteren. Maandag ben ik daar alleen gestart, maar sinds dinsdag ga ik samen met een Duits meisje. Ik ben vanaf dinsdag haar gaan vergezellen op haar project bij 7 jonge monniken (11, 12 jaar) in een tempel. Daar geven we ook Engelse les, maar hier is het niveau precies tegenovergesteld. De monniken gaan niet naar school en spreken werkelijk geen woord Engels. Voor hen hebben we boekjes gevonden die echt bij het begin beginnen, bijv. per letter van het alfabet lijntjes trekken en de letters zelf schrijven om het zo goed aan te leren. Super leuk om te doen. We kunnen nu deze projecten samen combineren, omdat de ene vroeg in de ochtend is en de andere smiddags. En het is ook veel leuker om samen de les te geven. Zowel bij de familie als in de tempel krijgen we regelmatig eten te proeven. Het ene heel lekker, het andere erg apart, en ik heb ook 1 keer compleet in de fik gestaan, zo scherp was het haha. Hopelijk kan ik volgende week deze projecten ook blijven doen. Bij de familie thuis zijn wel eerder een paar vrijwilligers geweest, maar de monniken zijn wij nu de eersten. Dat is zo'n groot verschil met de andere projecten. Ze willen zo graag leren en zijn blij met alles wat we doen. Echt heel leuk dus en dankbaar werk! En dan de boekjes, stickers, stempels, ze kijken hun ogen uit!! En het helpt heel goed om hen onbewust ook nog extra dingen te leren!

Ik heb het hier dus nog helemaal naar mn zin. Ik voel me op dit moment wel een beetje dubbel door wat tegenslagen deze week. De meesten van jullie weten het waarschijnlijk wel, maar sinds afgelopen zaterdagavond is mn moeder opgenomen in het ziekenhuis met een tia, een blaasontsteking en een longontsteking. Ze ligt nog wel in het ziekenhuis en het gaat al stukken beter met haar, maar helemaal gerust zit ik hier niet meer. Ik voel me heel onmachtig op 10.000km afstand, maar ik weet ook dat ik in NL ook niets kan doen. Maar het is gewoon niet fijn om niemand te kunnen steunen en de afstand voelt nu 10x zo ver! Daarnaast zijn er in de afgelopen weken ook heel veel vrijwilligers waar ik goed mee op kon schieten naar huis gegaan. Het verbaast hoe snel je ''gehecht'' raakt aan anderen en als dan iedereen continu weggaat, is dat best lastig. Vooral ook omdat zij dan de laatste dagen bezig zijn met spullen pakken, praten over de ontvangst op Schiphol, wat zij als eerste in NL gaan doen (geheel logisch), maar daardoor denk je er zelf ook meer aan, terwijl ik nog niet weg ga. En dan komt de heimwee... Maar goed, als het met mn moeder maar beter blijft gaan, dan komt het hier ook goed!! En ik heb gisteren heel fijn met 2 vriendinnen gebeld en dat heeft me enorm goed gedaan! Meiden, bedankt, heel lief, super! :-) Komt helemaal goed! Ik vind mn project nu in ieder geval heel leuk en ik heb nog genoeg plannen voor de komende dagen en weekenden. Zo zijn we voor zaterdag bezig een tour te bedenken naar Anuradhapura. Een oude stad vol ruines, enorme boeddhabeelden, een enorme stupa enz. Leuk! :-)

Zoals jullie merken heb ik tot nu toe veel goeds kunnen doen met het ingezamelde geld. Ik heb nog wat over, en ik weet zeker dat ik daar ook een mooie bestemming voor zal vinden. En ik heb iedereen verteld dat het van heel veel mensen in NL afkomstig is. Een en al dankbaarheid!! God bless you all! ( ik geef het maar even door ;-))

Hopelijk weer tot snel!! Jullie reacties waren weer erg leuk om te lezen! Krijg ik jullie geemotioneerd? Wow! Stuti!!

ps: ik zat de vorige keer helemaal klaar in het hotel met mn 10 dollar en mn tablet met alle verkleinde foto's, en ja raad het al, er was een probleempje met wifi (ach het zal eens niet in Sri Lanka hihi). Ik ga zo een nieuwe poging met een wifi verbinding in een internetcafe, duimen dus!! :-)
5 minuten later toegevoegd: ''sorry madam, we have a problem with wifi till the end of the month'' grrrrrrrrrrrrrr, de foto's laten dus nog even op zich wachten, snif :-(