Kippenvel...

Hallo allemaal, Ayubowan!!

Allereerst wil ik jullie allemaal maar weer eens bedanken voor jullie leuke en lieve berichtjes! Het is elke keer zo ontzettend leuk om te lezen! :-) Maar ik ben nog niet gestopt hoor, ik heb nog genoeg te kletsen. En met de vele vrije tijd die ik hier heb, komen er denk ik nog wel wat blogjes haha. ;-) Dus voor de fans: niet getreurd...;-)

Het afscheid zaterdag van het huis en alle mensen daar was zoals verwacht heel vreemd. Het voelt gewoon dubbel. En het is onvoorstelbaar hoe snel je met mensen een band opbouwt als je zoveel bij elkaar bent en samen op projecten zit. Dat had ik van te voren nooit verwacht. Kreeg ook nog zo'n lieve sms van mn coordinator toen ik in de auto zat, echt die bewaar ik! :-)

Onderweg naar het zuiden was er onwijs veel regen en ook onweer. Normaal vind ik onweer niet zo'n pretje, maar hier is het nog erger! Onderweg kwamen we ook nog langs een ongeluk, waarbij de chauffeur van een bus minstens zwaargewond is. Er was niet veel meer van zijn stoel en cabine over. :-( Gelukkig niet meer gezien dan dat. Ook nog 2 dode honden op de weg, eentje was net aangereden en nog helemaal in tact, behalve dan dat er wat ingewanden naast lagen en die andere was al half in ontbinding. Zoals je merkt, een bewogen ritje. Bij aankomst in Ambalangoda regende en onweerde het nog steeds erg hard. Ik slaap bij een familie thuis (schoonfamilie van coordinator in Kandy). Het is een groot luxe huis waar op elke verdieping een familielid woont. Ik slaap helemaal boven bij een echtpaar, waarvan de man de coordinator hier is (alhoewel dat zou hij moeten zijn). Ik heb een ruime kamer, goed bed incl klamboe. Heb wel mn eigen klamboe er nog bij gehangen, want die andere had gaten en was te kort hihi. Diezelfde avond ben ik met iemand in Hikkaduwa (plaatsje 30 min verderop) gaan eten. Was nog een vrij apart verhaal en wist niet helemaal of het te vertrouwen was, maar alles is goed gegaan. Korte samenvatting: ik uitgenodigd voor etentje met oudere man alleen, maar aan de andere kant was het familie, dus betrouwbaar?. Haha, het was enigszins ongemakkelijk, maar heb lekker friet met kipcordonbleu gegeten! ;-) De eerste dag geen coordinator gezien of gesproken, dus wist niet echt wat de bedoeling was. Ben zondag maar gewoon op pad gegaan met een tuctuc. In Galle heb ik het Nederlandse fort bezocht en een beetje rondgelopen in de omgeving (Nl kerk, Eng kerk, oud postkantoor, Nl regeringsgebouw). Het was er erg mooi, maar werkelijk bloedheet. Daarna heb ik doorgereden naar Unawatuna, een toeristisch badplaatsje. Erg leuk en een mooi strand. Er was alleen weinig strand daar, ik denk dat er zo'n 3 meter tussen de zee en de restaurantjes zat. Het was er vrij druk, vooral met de vele beachboys, dus echt lekker over het strand lopen zat er niet bij. Heb nog lekker wat rondgestruind en ben toen gaan lunchen. Wat een plaatje, pal aan de zee met al die palmbomen er om heen, wow! :-) Werd nog aangesproken door de ober die vroeg of ik hier voor vakantie was. Toen ik vertelde dat ik eerst vrijwilligerswerk heb gedaan, zei hij dat hij dat al dacht, dat zag hij aan mijn bodylanguage...? En vervolgens dacht hij dat ik uit Engeland kwam, omdat mijn Engels zo goed was. Whaha, ik denk toch meer dat dat kwam door zijn gebrekkige Engels hihi. Maar het was een geslaagd dagje ondanks dat ik er tegenop zag om alleen te gaan. Onderweg langs de kust heb ik trouwens enorm kippenvel gehad. Waar ik nu ben is het gebied waar 8 jaar geleden de tsunami zoveel schade heeft aangericht. Het is heel bizar om te zien dat de weg zo pal aan de zee ligt, op de meeste stukken zit er amper een paar meter tussen. Nu ik dit zie, wordt het alleen nog maar triester om te bedenken wat hier zich heeft afgespeeld. Pal aan de andere kant van de weg ligt de spoorlijn. De man waarmee ik de eerste avond uit eten was heeft veel verteld over die periode toen en heeft de plek aangewezen waar destijds de trein is weggeblazen. Ongelofelijk, echt heel bizar om daar bij stil te staan. Onderweg heb ik twee herdenkingspunten gezien. Maar wat me nog het meest verbaaste eigenlijk was dat er nog zo ontzettend veel verwoeste huizen of de overblijfselen ervan stonden. Begrijp me niet verkeerd, er is heel veel opgebouwd en vooral in de plaatsen zie je niet veel meer van de verwoestingen. Maar op de stukken tussen de plaatsen zie je nog genoeg overblijfselen. Werkelijk, kippenvel!! Dat is mijn eerste uitleg van de titel... ;-)

Zondag dan eindelijk even 2 sec de coordinator van hier gezien. ''Dit is het programma, alles kan nog veranderen, je hoort het nog, bye...'' Oke... Maandagochtend is mijn Body&Mindweek begonnen met een hoofd- en voetmassage. Geweldig!! De massages en yogales krijg ik in een resort waar je alleen overnachtingen in combinatie met ayurvedische treatments, yoga en meditatie kunt boeken. Het is er prachtig!! De massage was ook heerlijk. Mn hele hoofd en haar werd overspoeld met olie, dus liep wel een beetje voor aap toen ik terug naar huis moest lopen haha. Maar ontspannend was het zeker, ik viel bijna in slaap. 's Middags heb ik ene meditatieles gekregen van een monnik bij een tempel. Hij heeft van alles verteld over het boeddhisme en mediteren, heel interessant. We zaten buiten op een kleedje op een steen onder een boom, mooi toch? Vervolgens moest ik 20 min mediteren. De tijd ging verrassend snel, maar het blijven concentreren op je ademhaling terwijl er muggen, spinnetjes en miljarden vliegen over je heen wandelen, was wel lastig. Maar vond het superleuk!

Vanochtend heb ik om 6.30 een yogales gevolgd. Was erg leuk, veel herkende ik wel van de bodybalance les in de sportschool en het was gelukkig niet al te zweverig. Wel jammer dat we niet buiten konden zijn, want het regende namelijk keihard. Dat doet het hier elke dag een paar uur, beetje jammer... En vannacht waaide en regende het zo hard dat ik er bang van werd. Er vlogen allemaal dingen over het balkon en ik dacht echt dat het plafond ging instorten haha. Maar ik leef nog. Na de yogales 3 uurtjes gewacht op de volgende massage. Wat een straf haha. Dit keer een nek-, schouder- en gezichtsmassage. Opnieuw heerlijk, al was dit vrouwtje wel wat hardhandiger dat de vorige en stond het kippenvel regelmatig op mn armen (2e uitleg haha). En net heb ik voor de 2e keer gemediteerd. De tijd ging opnieuw snel en het leek al beter te gaan, jeej! haha

Morgen en overmorgen ziet het programma er redelijk hetzelfde uit. Ik heb tussendoor veel vrije tijd. Boekje schrijven, boekje lezen... Maar soms vind ik het wel heel erg stil hier. Ik heb zoveel weken tussen veel mensen gezeten en nu ben ik of alleen of met een vrouw die geen Engels spreekt. Shoppen mag ik van mezelf niet meer, want ik heb al te vele souvenirs gekocht en ik weet echt niet hoe ik mn koffer dicht moet krijgen.

Nou dat was het geloof ik wel weer zo'n beetje. Hoop dat het weer een vermakelijk verslagje is geworden. ;-) Hopelijk kan ik later ook nog wat foto's toevoegen. Tot snel maar weer!

Alice: dank je!! en graag gedaan! ik ga jouw leuke reacties ook missen!

Suus: tof!! zou echt super zijn als de dvd er al is als ik thuis kom, dan laat ik het gelijk aan mn familie zien!

Rina: bedankt voor je lieve reactie!

Mirjana: hoe was je vakantie?

Zwager en zussie: nog een paar nachtjes aftellen...

Mamsie: lieve mams, je hebt nog even een paar dagen de tijd om aan te sterken, maar als het niet gaat, blijf dan gewoon thuis en dan zie ik je daar! voel je daar niet schuldig over, je ziet me hoe dan ook zaterdag! en je moet natuurlijk nog wel energie overhouden om al mijn hysterische verhalen aan te horen en de 1750 (tot nu toe) foto's te bekijken ;-) hahahaha

Eef: wat krijgen we nou? mag ik nog wel even wegblijven? tsss ;-) Ben benieuwd naar die leuke zaken! Zolang de clientnaam maar niet met een N begint... ;-)

John: ik ben zeker blij dat ik nog even een weekje de tijd heb om om te schakelen, heb ik denk ik ook wel nodig ook. Slapen, genieten van Hollands eten (althans alles beter dan rijst en curry), bijkletsen en mn verjaardag vieren haha. Tot gauw!!