Emotioneel...
Blijf op de hoogte en volg Daphne
11 Augustus 2012 | Sri Lanka, Katugastota
Jeetje, ik weet dit keer echt niet waar ik moet beginnen. Ik hoop overigens dat mn andere blogs ook niet al je warrig en hysterisch overkomen, want zo zit ik meestal wel in de internetcafes. Je wilt zoveel vertellen en dingen goed proberen over te brengen, maar meestal komt het neer op een krap uur als een malle een lap tekst typen en hopen dat het leuk leest haha (zonder al te veel spelfouten).
Woensdag zijn we nadat we een blogje hadden geplaatst verder gaan shoppen. In de supermarkt hebben we 55 flesjes shampoo, 55 tandenborstels en tubes tandpasta en 55 zeepjes. De mensen in de supermarkt keken ons aan alsof we een stelletje gekken waren. Ook zijn we nog geslaagd voor twee Singalese zwangerschapsboeken (die mannelijke verkoper heeft zich volgens mij nooit eerder zo ongemakkelijk gevoeld) en een nieuw paar hoge gympen voor een gehandicapt meisje dat een beenprothese en een voetzool draagt. Nadat we heerlijk Indiaas hadden gegeten in ons vaste restaurantje hebben we een hele tuctuc volgepropt met onze spullen. Toen we aankwamen bij het vrouwnopvanghuis werden ze vrolijk ontvangen door Francis (iemand van de staff die goed Engels spreekt en ons met alles helpt, een superlieve vrouw). Haar ogen rolden er bijna uit toen ze zag dat we voor de tweede dag achter elkaar zoveel spullen hadden gekocht. Savonds hebben we alle tasjes voor de zwangere meisjes en moeders klaargemaakt. De volgende dag zijn we opnieuw gaan shoppen. Dit keer met de dochter van de bazin van het tehuis. Zij zou ons meenemen naar een soort groothandel waar we de benodigde spullen goedkoper konden krijgen. We zijn daar super goed geslaagd. Ondergoed, lakens, handdoeken, onderrokken, hemden etc. Daarna hebben we nog 42 fotolijstjes gescoord en een enorme rijstpan. Onderweg naar het tehuis hebben we bij de supermarkt ook direct een deel van onze ''Dutch lunch'' voor de volgende dag ingeslagen. Volgens mij hebben we echt indruk gemaakt bij die supermarkten en andere winkels, de aantallen die we steeds van alles nodig hadden varieerden van 35, 42, 55 tot 60 personen. Dus je kunt je misschien voorstellen (en S&S zeker) hoe de cassiere keek toen we aan kwamen zetten met 8 ananassen, 60 bekertjes yoghurt, 10 flessen sinaasappelsap enz. Echt zo grappig. Tja en toen het gezicht van Francis, toen alle tassen en dozen uit het busje getild werden! :-) Smiddags hebben we alle zwangere meisjes en de moeders bij elkaar geroepen en gezellig chocoladecake gegeten en de tasjes uitgedeeld. 2 meisjes waren er helaas niet bij, eentje was een paar dagen ervoor bevallen en de andere was die dag naar de rechter. De meiden waren erg leuk met de tasjes. Ook de boog met speeltjes voor de baby's en de boeken vonden ze super. Francis heeft ons namens de meiden heel lief toegesproken. Ik moest alle blessings doorgeven aan alle mensen die hadden bijgedragen in Nederland om dit hier mogelijk te maken, dus bij deze! ;-) Bij het avondeten vroegen de eerste meiden of vrijdag echt onze laatste dag zou zijn en het geknuffel begon opnieuw. Ze wilden ons niet laten gaan en toen Kelly en ik uiteindelijk op onze kamer waren, kregen we zo langzaam aan eht gevoel dat onze laatste dag wel eens flink emotioneel zou gaan worden. We hadden al een paar keer flink ons best moeten doen om ons tranen te bedwingen. Gelukkig hadden we savonds genoeg afleiding, want van alle slippers, tasjes, tandenborstels enz. moesten de prijskaartjes en stickertjes nog af. Toen we daar eenmaal mee klaar waren hebben we 55 tasjes gevuld. Wat een leuk gezicht!! Vrijdagochtend hebben we de ''Dutch lunch'' voorbereid. De dochter van de bazin had uit de stad 17 broden en 42 donuts meegenomen. Nadat we de 8 ananassen in schijven hadden gesneden en alle bordjes klaarstonden, kwamen we erachter dat er maar 1 mes was en dat de meisjes niet hun eigen brood mochten smeren. Nou toen hebben Kelly en ik dus als een malle in anderhalf uur tijd 17 broden (maal ongeveer 20 plakken per brood) besmeerd met pasta, jam, boter en kaas, met allebei een nekhernia als gevolg! haha De eettafel was een mooi gezicht en toen de bel had gerinkeld en alle kinderen binnenkwamen werd het pas echt leuk. Na een praatje van ons konden we beginnen. Sommige vonden het vanaf het begin lekker, anderen hadden wat langer de tijd nodig om te wennen aan het brood. Maar ook dit keer, alles ging op!! Na de lunch hebben we alle tasjes uitgedeeld. FANTASTISCH!! Ze vonden het zo geweldig en vooral de foto van henzelf met een olifant was helemaal het einde!! Oh, wat hadden we hier goed aan gedaan! Daarna gegeten met de staffleden. Een aantal van hen hadden hun eigen lunch bij zich (uiteraard een rijstprutje), maar dat werd al snel weer ingepakt en verruild voor onze Dutch lunch! haha Ook zij vonden de foto's geweldig! Toen ik Francis de tasjes liet zien die we overhadden voor de meisjes die nog gingen komen en van sommigen die die dag naar de rechter waren, begon ze me opnieuw intens te bedanken voor alles wat we voor hen hadden gedaan. Ze vertelde over haar familie, liet foto's zien en zei dat God zijn liefde via ons liet blijken. Ze vond ons zo anders dan de andere vrijwilligers en beschouwde ons als één van hen. Ze had tranen in haar ogen, nou ik dus ook! Een mooier compliment kun je denk ik niet krijgen. Gelukkig kreeg ik haar wel weer aan het lachen toen ik zei dat ik dan wel eerst wat bruiner moet worden en zowel in breedte als lengte flink moet krimpen haha. Daarna werden we door de kinderen naar het lokaal geroepen. Zij hadden allemaal dansjes en liedjes voor ons afscheid voorbereid. Zo lief!!! Het was zo prachtig, helemaal toen een meisje een Engelse liedje zong! Dat kwam zo hard binnen! Tja en toen kwamen de tranen, alle meisjes moesten zo huilen dat we weggingen, hoezeer ik ook mn best deed ik hield het niet droog. We werden doodgeknuffeld en gekust en twee meisjes hebben namens de groep ons bedankt voor het fantastische uitstapje naar Pinnawela (dit was de eerste keer dat ze een dag ''uit'' waren), alle cadeautjes, het vreemde, maar lekkere eten, onze Engelse lessen, het spelen en onze liefde. Ze zouden ons nooit vergeten en ze hoopten ons ooit nog terug te zien. Nog meer knuffels van alle teachers en laatste lieve woorden en wensen van Francis propten Kelly en ik ons toch echt met al onze spullen in een tuctuc. We kregen allemaal kaarten en tekeningen, en ook nog een tas die door henzelf was gemaakt. Met een hele hoop handjes, handkussen en geroep reden we weg. Pff de hele rit terug naar Kandy hebben we overdonderd in de tuctuc nagepraat. Wat was dit een heftige, maar geweldige dag! Ik ben zo ontzettend blij dat ik wat voor hen heb kunnen betekenen en een groot deel van het ingezamelde geld op dit fantastische project goed heb kunnen uitgeven!!
Dit weekend gebruik ik om lekker bij te komen van de afgelopen week. Gezellig blogje schrijven, bellen met thuisfront, dagboek bijhouden, kletsen, uitslapen enz. Gisteravond gezellig met een paar meiden (waarvan er twee nu naar huis zijn) uit eten geweest. Vanaf maandag ga ik waarschijnlijk Engelse les geven aan kinderen in het dorp. Ik wilde in eerste instantie naar een weeshuis gaan, maar daar gaan al zo ontzettend veel vrijwilligers heen dat het beter voelt om een project te kiezen dat niet zo populair is. Daarbij hoorde ik dat je vooral een het babysitten bent en voor de rest weinig kunt betekenen, dus dat trekt me ook niet zo. Ik moet nog even met de coordinator hier praten, dus misschien veranderd het nog, maar dat zal ik jullie volgende week melden!
Bedankt weer voor de leuke reacties!!! Ik heb helaas nog steeds geen plek gevonden met WIFI, dus ik kan nog geen foto's plaatsen. Maar misschien ben ik binnenkort wel bereid om in een 5 sterrenhotel voor 10 dollar een uurtje WIFI te gebruiken om de foto's te kunnen plaatsen! ;-)
Marian: wat leuk, het eerste berichtje uit Borne!!
Suus: lieve reactie! oke 2 woorden, je hebt gelijk, maar het was zo lastig kiezen ;-)
Zwager: ehm, tja, daar komt het ongeveer wel op neer ja ;-)
Alice: leuk je reacties elke keer, het is zeker heel anders dan dat je als tourist een land bezoekt, maar het is een geweldige ervaring!! en ik ben superblij dat ik heb doorgezet!
Pap en mam: ik hoop dat jullie van deze blog weer net zo genieten als van de vorige!
Zussie: hoeveel nachtjes nog? mis je!!
Leonie: ben je al een beetje bij met lezen?
Joke: wat is het stil ineens? ;-)
Woensdag zijn we nadat we een blogje hadden geplaatst verder gaan shoppen. In de supermarkt hebben we 55 flesjes shampoo, 55 tandenborstels en tubes tandpasta en 55 zeepjes. De mensen in de supermarkt keken ons aan alsof we een stelletje gekken waren. Ook zijn we nog geslaagd voor twee Singalese zwangerschapsboeken (die mannelijke verkoper heeft zich volgens mij nooit eerder zo ongemakkelijk gevoeld) en een nieuw paar hoge gympen voor een gehandicapt meisje dat een beenprothese en een voetzool draagt. Nadat we heerlijk Indiaas hadden gegeten in ons vaste restaurantje hebben we een hele tuctuc volgepropt met onze spullen. Toen we aankwamen bij het vrouwnopvanghuis werden ze vrolijk ontvangen door Francis (iemand van de staff die goed Engels spreekt en ons met alles helpt, een superlieve vrouw). Haar ogen rolden er bijna uit toen ze zag dat we voor de tweede dag achter elkaar zoveel spullen hadden gekocht. Savonds hebben we alle tasjes voor de zwangere meisjes en moeders klaargemaakt. De volgende dag zijn we opnieuw gaan shoppen. Dit keer met de dochter van de bazin van het tehuis. Zij zou ons meenemen naar een soort groothandel waar we de benodigde spullen goedkoper konden krijgen. We zijn daar super goed geslaagd. Ondergoed, lakens, handdoeken, onderrokken, hemden etc. Daarna hebben we nog 42 fotolijstjes gescoord en een enorme rijstpan. Onderweg naar het tehuis hebben we bij de supermarkt ook direct een deel van onze ''Dutch lunch'' voor de volgende dag ingeslagen. Volgens mij hebben we echt indruk gemaakt bij die supermarkten en andere winkels, de aantallen die we steeds van alles nodig hadden varieerden van 35, 42, 55 tot 60 personen. Dus je kunt je misschien voorstellen (en S&S zeker) hoe de cassiere keek toen we aan kwamen zetten met 8 ananassen, 60 bekertjes yoghurt, 10 flessen sinaasappelsap enz. Echt zo grappig. Tja en toen het gezicht van Francis, toen alle tassen en dozen uit het busje getild werden! :-) Smiddags hebben we alle zwangere meisjes en de moeders bij elkaar geroepen en gezellig chocoladecake gegeten en de tasjes uitgedeeld. 2 meisjes waren er helaas niet bij, eentje was een paar dagen ervoor bevallen en de andere was die dag naar de rechter. De meiden waren erg leuk met de tasjes. Ook de boog met speeltjes voor de baby's en de boeken vonden ze super. Francis heeft ons namens de meiden heel lief toegesproken. Ik moest alle blessings doorgeven aan alle mensen die hadden bijgedragen in Nederland om dit hier mogelijk te maken, dus bij deze! ;-) Bij het avondeten vroegen de eerste meiden of vrijdag echt onze laatste dag zou zijn en het geknuffel begon opnieuw. Ze wilden ons niet laten gaan en toen Kelly en ik uiteindelijk op onze kamer waren, kregen we zo langzaam aan eht gevoel dat onze laatste dag wel eens flink emotioneel zou gaan worden. We hadden al een paar keer flink ons best moeten doen om ons tranen te bedwingen. Gelukkig hadden we savonds genoeg afleiding, want van alle slippers, tasjes, tandenborstels enz. moesten de prijskaartjes en stickertjes nog af. Toen we daar eenmaal mee klaar waren hebben we 55 tasjes gevuld. Wat een leuk gezicht!! Vrijdagochtend hebben we de ''Dutch lunch'' voorbereid. De dochter van de bazin had uit de stad 17 broden en 42 donuts meegenomen. Nadat we de 8 ananassen in schijven hadden gesneden en alle bordjes klaarstonden, kwamen we erachter dat er maar 1 mes was en dat de meisjes niet hun eigen brood mochten smeren. Nou toen hebben Kelly en ik dus als een malle in anderhalf uur tijd 17 broden (maal ongeveer 20 plakken per brood) besmeerd met pasta, jam, boter en kaas, met allebei een nekhernia als gevolg! haha De eettafel was een mooi gezicht en toen de bel had gerinkeld en alle kinderen binnenkwamen werd het pas echt leuk. Na een praatje van ons konden we beginnen. Sommige vonden het vanaf het begin lekker, anderen hadden wat langer de tijd nodig om te wennen aan het brood. Maar ook dit keer, alles ging op!! Na de lunch hebben we alle tasjes uitgedeeld. FANTASTISCH!! Ze vonden het zo geweldig en vooral de foto van henzelf met een olifant was helemaal het einde!! Oh, wat hadden we hier goed aan gedaan! Daarna gegeten met de staffleden. Een aantal van hen hadden hun eigen lunch bij zich (uiteraard een rijstprutje), maar dat werd al snel weer ingepakt en verruild voor onze Dutch lunch! haha Ook zij vonden de foto's geweldig! Toen ik Francis de tasjes liet zien die we overhadden voor de meisjes die nog gingen komen en van sommigen die die dag naar de rechter waren, begon ze me opnieuw intens te bedanken voor alles wat we voor hen hadden gedaan. Ze vertelde over haar familie, liet foto's zien en zei dat God zijn liefde via ons liet blijken. Ze vond ons zo anders dan de andere vrijwilligers en beschouwde ons als één van hen. Ze had tranen in haar ogen, nou ik dus ook! Een mooier compliment kun je denk ik niet krijgen. Gelukkig kreeg ik haar wel weer aan het lachen toen ik zei dat ik dan wel eerst wat bruiner moet worden en zowel in breedte als lengte flink moet krimpen haha. Daarna werden we door de kinderen naar het lokaal geroepen. Zij hadden allemaal dansjes en liedjes voor ons afscheid voorbereid. Zo lief!!! Het was zo prachtig, helemaal toen een meisje een Engelse liedje zong! Dat kwam zo hard binnen! Tja en toen kwamen de tranen, alle meisjes moesten zo huilen dat we weggingen, hoezeer ik ook mn best deed ik hield het niet droog. We werden doodgeknuffeld en gekust en twee meisjes hebben namens de groep ons bedankt voor het fantastische uitstapje naar Pinnawela (dit was de eerste keer dat ze een dag ''uit'' waren), alle cadeautjes, het vreemde, maar lekkere eten, onze Engelse lessen, het spelen en onze liefde. Ze zouden ons nooit vergeten en ze hoopten ons ooit nog terug te zien. Nog meer knuffels van alle teachers en laatste lieve woorden en wensen van Francis propten Kelly en ik ons toch echt met al onze spullen in een tuctuc. We kregen allemaal kaarten en tekeningen, en ook nog een tas die door henzelf was gemaakt. Met een hele hoop handjes, handkussen en geroep reden we weg. Pff de hele rit terug naar Kandy hebben we overdonderd in de tuctuc nagepraat. Wat was dit een heftige, maar geweldige dag! Ik ben zo ontzettend blij dat ik wat voor hen heb kunnen betekenen en een groot deel van het ingezamelde geld op dit fantastische project goed heb kunnen uitgeven!!
Dit weekend gebruik ik om lekker bij te komen van de afgelopen week. Gezellig blogje schrijven, bellen met thuisfront, dagboek bijhouden, kletsen, uitslapen enz. Gisteravond gezellig met een paar meiden (waarvan er twee nu naar huis zijn) uit eten geweest. Vanaf maandag ga ik waarschijnlijk Engelse les geven aan kinderen in het dorp. Ik wilde in eerste instantie naar een weeshuis gaan, maar daar gaan al zo ontzettend veel vrijwilligers heen dat het beter voelt om een project te kiezen dat niet zo populair is. Daarbij hoorde ik dat je vooral een het babysitten bent en voor de rest weinig kunt betekenen, dus dat trekt me ook niet zo. Ik moet nog even met de coordinator hier praten, dus misschien veranderd het nog, maar dat zal ik jullie volgende week melden!
Bedankt weer voor de leuke reacties!!! Ik heb helaas nog steeds geen plek gevonden met WIFI, dus ik kan nog geen foto's plaatsen. Maar misschien ben ik binnenkort wel bereid om in een 5 sterrenhotel voor 10 dollar een uurtje WIFI te gebruiken om de foto's te kunnen plaatsen! ;-)
Marian: wat leuk, het eerste berichtje uit Borne!!
Suus: lieve reactie! oke 2 woorden, je hebt gelijk, maar het was zo lastig kiezen ;-)
Zwager: ehm, tja, daar komt het ongeveer wel op neer ja ;-)
Alice: leuk je reacties elke keer, het is zeker heel anders dan dat je als tourist een land bezoekt, maar het is een geweldige ervaring!! en ik ben superblij dat ik heb doorgezet!
Pap en mam: ik hoop dat jullie van deze blog weer net zo genieten als van de vorige!
Zussie: hoeveel nachtjes nog? mis je!!
Leonie: ben je al een beetje bij met lezen?
Joke: wat is het stil ineens? ;-)
-
11 Augustus 2012 - 18:33
Henk En Trudy:
Hoi, nu ben ik de EERSTE vandaag die wat terug kletst.
Je vertelde het vanochtend al toen wij elkaar spraken via de mobiel, ik zou wel eens achter de deur willen kijken hoe je met die kinderen heb zitten smikkelen van de Dutch Lunch.
Ik weet het zeker die mensen vergeten jullie nooit meer en wat neem je een ervaring mee naar Rijswijk.
Daphne ik stuur ook even een overzicht van de Nederlandse resultaten op de Olympische spelen.
Plaats Land Goud Zilver Brons Totaal
1. China 51 21 28 100
2. Verenigde Staten 36 38 36 110
3. Rusland 23 21 28 72
4. Groot-Brittanië 19 13 15 47
5. Duitsland 16 10 15 41
12. Nederland 7 5 4 16
Nog wat anders : Vanochtend heb ik "Blondie " onder de tuinslang gezet en die loopt nu rond als de mooiste Donskip van Nederland speciaal voor jouw.
Dag lieverd en see you soon XXXXX
-
11 Augustus 2012 - 19:23
Suus & S:
Heej Daphne!
Wat een topblog weer. Wat een goed werk! Ik ben nog steeds blij voor je!
Jaaaaa, ik kan me zeker het gezicht van de winkelmedewerkers voorstellen. Haha.
Ik ben reuzebenieuwd naar je foto's!
Tot snel, ik hoop dat je ze snel kan plaatsen.
Groetjes,
Suus -
11 Augustus 2012 - 21:18
Alice Blansjaar:
Hoi Daphne,
Niet alleen jij maar zelf werd ik ook een beetje emotioneel toen ik je blog las,wat
maak jij veel mee zeg!Heel fijn dat jullie zo gewaardeerd worden en lief dat hun dat met
al die knuffels en dansjes enz.aan jullie tonen!
Nu weer verder,i.d.d.voor babysitten ben je niet gekomen maar er zal vast nog wel iets
hard nodig zijn waar je de laatste weken ook je handjes vol aan zal krijgen!
Doei!!! -
11 Augustus 2012 - 22:21
Leonie:
Lieve Daf, yes, ik heb vanaf vanavond weer toegang tot mn mail en heb dus heerlijk al je verhalen net gelezen! Oh meid wat ben ik super trots op je dat je dit allemaal zo kan, durft en doet! Wat een geweldige ervaringen, en wat doe je goed werk met de olifanten maar zeker met die meiden! Echt super! We hebben onze donatie nog niet gestort maar ik zal Arjan morgen opdracht geven, je kan het goed gebruiken daar. Bij ons goed hier. Kleine meiske heeft middenooronsteking, zo sneu (maar wat mogen we in onze handen knijpen hier te wonen en niet daar bij jou, even huisarts bezoeken is hier een makkie...). Arjan en de jongens hebben nog een minifietsvakantie gedaan (waren eerder van vakantie terug ivm weggeregend, tornado gezien etc, en dat in Friesland...). Nu twee buurmeisjes te logeren. Morgen laatse vakantiedagje, maandag naar school. Nou meis, veel plezier verder, tot later! Veel liefs van ons! -
12 Augustus 2012 - 12:59
Peter En Rina Oudshoorn:
Hoi Daphne,
Wat geweldig allemaal.
Ook ik werd emotioneel bij het lezen over de blijdschap van die meiden.
Het lijkt mij zo fantasisch om dat mee te mogen maken en dat je daar ook een enorme kick van krijgt.
Ik zou zo met jou nog eens een keer dat huis willen bezoeken, om te zien waar de donatie lokaal naar toe is gegaan, zonder dat er geld aan de strijkstok is blijven hangen.
Echt super dat je dit allemaal hebt meegemaakt en vooral, zelf hebt gedaan.
Waarschijnlijk is de blijdschap van die meiden niet te overtreffen.
Zij ontdekken nu dat er ook lieve, betrouwbare mensen zijn die zo veel voor hun over hebben, zonder daarvoor een tegenprestatie te verwachten.
Maar wie weet hoe leuk het is bij de dorpskinderen.
Alleen al door daar aanwezig te zijn en jouw liefde voor die kinderen laat blijken, moet toch ook een heerlijk gevoel zijn.
Geniet dit weekend van je welverdiende rust en heel veel succes met het komende (laatste?) project.
Groetjes van Peter en Rina -
12 Augustus 2012 - 18:11
Leanne:
Wat vliegt die tijd. Introweek zit erop, olifantenproject zit erop, opvanghuis zit erop, en nu wordt het tijd voor de laatste fase. Echt super om te lezen dat het opvanghuis zo blij met jullie was en super dat jullie nog wat benodigde spullen konden achter laten! Het moet wel een hele bijzondere en unieke ervaring zijn. Geniet nog even van de laatste weken! Volg je hart en geniet. Tot snel! -
13 Augustus 2012 - 08:23
EEF:
Daf, zelfs je ijskonijn- roomy raakt een klein beetje geëmotioneerd van je verhalen. Kan ook aan de maandagochtend liggen, maar dan zou ik er vaker last van hebben!
Je doet goed werk daar, maar kom wel terug, want hier is ook nog genoeg liefdadigheidswerk te doen. Ik weet een blondje in Rijswijk dat dringend op zoek is naar een gezellige kamergenoot!
Ik hoop dat je laatse weken ook een succes worden en dat je nog even lekker kunt bijkomen voordat je terugkomt.
Laterz! -
16 Augustus 2012 - 09:54
Zussie:
Heeej zus, ben benieuwd naar je nieuwe verslag van straks ;) haha
Ik zal deze en het volgende verslag uitprinten zodat mam ze kan lezen..
Fijne tijd nog, nog 15nachtjes :) xxxxxxxxxxxxxx -
17 Augustus 2012 - 15:03
Sadja:
Hi Daphne!
Beetje laat, maar lees je blog nu pas.. Maar ik zit hier echt met tranen in mn ogen!
T klinkt echt helemaal geweldig en volgens mij heb je die meiden inderdaad echt een dag gegeven om nooit te vergeven!
Ik lees nog even verder :P
Groetjes,
S & Sadja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
